Niedziela Misyjna, Tydzień Misyjny - modlimy się za misjonarzy

19 października, pod hasłem „Misjonarze nadziei”, obchodzimy 99. Światowy Dzień Misyjny, zwany także Niedzielą Misyjną. Jest to święto patronalne Papieskich Dzieł Misyjnych, które otwiera Tydzień Misyjny.

W parafiach w tym czasie podejmowane są inicjatywy modlitewne i formacyjne, organizowane są zbiórki na fundusz solidarności, dzięki którym w najbiedniejszych zakątkach świata powstają m.in. szkoły, kaplice, szpitale, studnie.

Niedziela Misyjna to coś więcej niż wznoszenie budynków – to przede wszystkim tworzenie przestrzeni spotkania z Chrystusem. Światowy Dzień Misyjny przypomina, że Kościół z natury jest misyjny, a solidarność i modlitwa potrafią łączyć katolików na całym świecie w jednym wspólnym celu – niesieniu Chrystusowej miłości tam, gdzie jest ona najbardziej potrzebna.

Tegoroczne papieskie orędzie, zatytułowane „Misjonarze nadziei pośród narodów”, przypomina, że każdy uczeń Chrystusa jest posłany, by nieść nadzieję. W obliczu wojen, kryzysów i lęków papież wzywa, abyśmy nie zamykali się w sobie, ale odważnie wychodzili ku innym.

Październik - miesiącem Różańca Świętego.

Październik tradycyjnie jest miesiącem w szczególny sposób poświęconym modlitwie różańcowej.

Przez cały miesiąc odprawia się nabożeństwa różańcowe,które my Polacy otoczamy wyjątkową czcią. Rozważanie różańca oznacza odmawianie modlitwy oraz medytację w tym samym czasie. Każda z tajemnic różańca koncentruje się na jednym ważnym wydarzeniu z życia Jezusa Chrystusa i jego matki, Maryi i pomaga nam naśladować Ich w naszym życiu osobistym, rodzinnym i społecznym. Jest to modlitwa, która przemienia świat, zwłaszcza gdy jest odmawiana wspólnie. Nasze rodziny, narody i świat walczą teraz z przytłaczającymi siłami zła. Dziś potrzebujemy pomocy Maryi bardziej niż kiedykolwiek przedtem. Wiele razy w historii modlitwa różańcowa odmawiana z wiarą zaważyła na losach narodów. Różaniec to najlepsza ochrona i obrona przeciw złu.

Zachęcamy do włączenia się w modlitwę różańcową w naszej parafii.

LIST na Dzień Papieski 2025

                                    

 ŚW. JAN PAWEŁ II – PROROK NADZIEI

List pasterski Konferencji Episkopatu Polski
zapowiadający ogólnopolskie obchody XXV Dnia Papieskiego.

 Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!

W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy modlitwę proroka Habakuka, która jest wołaniem o pomoc. Bóg jednak na początku milczy, a prorok pozostaje samotny z gorzkim pytaniem: Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość i na zło spoglądasz bezczynnie? (Ha 1,3). W chwilach kryzysu czy dotkliwego cierpienia łatwo popaść w pokusę stawiania Boga w pozycji oskarżonego i domagania się, żeby usprawiedliwiał się wobec nas z dziejącego się zła. Bunt i późniejsze odrzucenie Stwórcy, to możliwe konsekwencje takiej postawy. Prorok jednak nie poddaje się zwątpieniu i trwa na modlitwie. Jest to świadectwo jego szczerej wiary wyrażającej ból i nazywającej po imieniu to, co jest w jego sercu, a zarazem pokornej i cierpliwej. Wiary, która ufa do końca i czeka na interwencję Boga. Odpowiedź jaką w końcu prorok otrzymuje jest wezwaniem do zaufania, do oparcia się na Bogu, niczym na skalnym fundamencie i do wytrwałości w czasie próby.

Tak jak postawa i słowa proroka Habakuka były źródłem nadziei dla mieszkańców Królestwa Judy, tak dla nas jednym z jej źródeł było i jest życie oraz nauczanie św. Jana Pawła II. Dlatego przeżywając, w łączności z papieżem Leonem XIV, XXV Dzień Papieski, pod hasłem Św. Jan Paweł II – Prorok nadziei, chcemy wrócić do orędzia, które pozostawił nam Papież Polak. Nauczanie to zyskuje niejako nowe życie, gdyż zmarły już papież Franciszek ogłaszając rok święty wezwał nas, abyśmy stawali się pielgrzymami nadziei.

I. Jezus Chrystus – źródło nadziei

Nadzieję może dawać nam drugi człowiek, złożona obietnica, sposób rozwiązania problemu podobnego do naszego, a także wyobrażenie, idea, czy nawet kończąca się happy end’em historia. Św. Jan Paweł II wskazywał na Jezusa Chrystusa jako na najpewniejsze źródło nadziei. Do młodych w Tokio powiedział: (…) Chrystus jest nauczycielem i wychowawcą nadziei. (…) Słuchając Jego słów, żyjąc życiem, którym pragnie dzielić się z każdym człowiekiem, odnajduje się najpełniejszy sens życia. (…) jego ostateczną przyszłość w Bogu. Przyszłość ta przekracza granice życia ludzkiego na ziemi. Nadzieja, którą daje nam Chrystus, jest silniejsza niż śmierć. Dlatego od momentu inauguracji swojego pontyfikatu, pielgrzymując na krańce świata, nieustannie wskazywał na Chrystusa – jedynego Odkupiciela człowieka.

Spektakl w wykonaniu Grupy Teatralnej Wspólnoty Dzieła Intronizacji NSPJ z diecezji rzeszowskiej.

W niedzielę, 21 września będziemy gościć w naszej wspólnocie parafialnej przedstawicieli Rzeszowskiej Grupy Dzieła Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po każdej Mszy św. będzie krótka prelekcja dotycząca tego dzieła. Natomiast o godz. 12.3o w Domu Strażaka w Wesołej odbędzie się Spektakl w wykonaniu Grupy Teatralnej Wspólnoty Dzieła Intronizacji NSPJ z diecezji rzeszowskiej – PRZESŁANIE JEZUSA CHRYSTUSA DO CZCIGODNEJ SŁUŻEBNICY BOŻEJ ROZALII CELAKÓWNY. 

 

 

Pielgrzymka do Hyżnego

 

Uroczystości odpustowe ku czci MB Siewnej w Hyżnem. Wiele osób weźmie udział w naszej  dorocznej parafialnej, autokarowej Pielgrzymce do Sanktuarium MB w Hyżnem. Wyjazd  w niedzielę 7 września o godz. 15.oo

PLAN UROCZYSTOŚCI ODPUSTOWYCH W HYŻNEM

Niedziela – 7. września
15.45 – Sakrament spowiedzi
16.00 – Dróżki Matki Boskiej Bolesnej
17.00 – Uroczysta Msza święta pod przewodnictwem J.E. Księdza Arcybiskupa Adama Szala
19.30 – Hołd Pielgrzymów przed cudownym obrazem Matki Bożej zakończony Apelem Jasnogórskim.
Poniedziałek – 8. września
6.30 – Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP
7.00 – Prymaria z kazaniem
9.00 – Msza święta z kazaniem dla chorych i starszych
11.00 – Uroczysta suma odpustowa z procesją eucharystyczną, przewodniczy i homilię wygłosi ks. dr Adam Staszczak
17.00 – Msza święta z kazaniem                             

15 sierpnia z pielgrzymką do Starej Wsi

Takie jest nasze powołanie, taki jest cel naszego życia, abyśmy do tej świętości, do tej nieskończoności dążyli – mówił abp Adma Szal w uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny podczas sumy odpustowej w sanktuarium Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Starej Wsi.

W homilii Metropolita Przemyski wskazał, że uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny pokazuje prawdę o wybraniu Maryi, a także prawdę o powołaniu każdego człowieka do świętości:

 – W tajemnicy Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny stają przed nami prawdy związane z osobą Maryi. A więc ta prawda o tym, że Pan Bóg ją wybrał przed wiekami, że Pan Ją przygotował na to wielkie wydarzenie, które nazywamy dniem odkupienia. Przygotował ją przez dar Niepokalanego Poczęcia. 

A w sposób szczególny, Pan Bóg okazał miłosierdzie i całej ludzkości przez to, że wybrał Ją na Matkę swojego Syna. Świętość Maryi jest więc wielkim darem nie tylko dla Niej. To także jest wezwanie dla nas. To także znaczy, że jesteśmy przeznaczeni do tego, aby być tam, gdzie Ona jest teraz – zauważył kaznodzieja.

Z   parafii Wesoła jak co roku do sanktuarium w Starej Wsi wyruszyła pielgrzymka piesza. Pod przewodnictwem ks. Proboszcza Jakuba Wielgosa - pielgrzymowało około 70 osób. Wielu parafian udało się też na uroczystości Odpustowe własnym środkiem transportu. 

Apel o trzeźwość

Historia narodu polskiego tworzy niezwykły kalendarz, w którym poszczególne miesiące roku przypominają nam o ważnych wydarzeniach minionych lat i wieków. Tak jest i z sierpniem. Ten miesiąc wyróżnia się jednak szczególnym splotem historycznych rocznic i świąt maryjnych. Staje się to wyzwaniem dla kolejnych pokoleń, aby niezłomnie strzec pamięci historycznej i naszej chrześcijańskiej tożsamości. Aby odważnie bronić niepodległości i wolności wewnętrznej. One bowiem są ściśle ze sobą związane. Tylko wtedy Polska zachowa niepodległość, kiedy będzie ziemią ludzi wewnętrznie wolnych. Tego uczy nas kolejny w naszym życiu sierpień – miesiąc dobrowolnej abstynencji od alkoholu, przeżywany pod hasłem „Odpowiedzialni za trzeźwość”.

Osobista odpowiedzialność za trzeźwość

Sprawa osobistej odpowiedzialności za trzeźwość własną oraz innych, nie dla wszystkich Polaków jest oczywista. Faktem jest wielka obojętność społeczeństwa na problemy alkoholowe, jakich doświadcza wielu rodaków. Faktem jest również akceptacja postaw i działań sprzyjających upijaniu się. Właściwie nie ma dnia bez wiadomości, że ktoś będący pod wpływem alkoholu spowodował wypadek, że pozbawił kogoś życia, zranił, że na inne sposoby skrzywdził bliźnich. Oburzają się dziennikarze, oburzają się politycy, oburzają się odbiorcy tych medialnych informacji. Można powiedzieć, że to słuszne oburzenie jest powszechne. I co z niego wynika? Niewiele, a często dosłownie nic. Oto w gazecie czy na stronie internetowej informującej na przykład o tym, że nietrzeźwy kierowca wjechał na chodnik i zabił całą rodzinę, tuż obok ukazuje się reklama alkoholu, na co zresztą zezwala prawo. Także niezliczone bilbordy przy polskich drogach zachęcają do picia alkoholu. Zachęcają do tego uginające się od butelek i puszek z alkoholem sklepowe półki, w tym na stacjach paliw. I nie ma w tym przypadku powszechnego oburzenia, chociaż są niezbite dowody na to, że reklama czy zbytnia dostępność fizyczna i ekonomiczna powodują wzrost problemów alkoholowych. A jakże często Polacy kwitują żartobliwie różne pijackie zachowania, nakłaniają innych do picia, wybierają alkohol na prezent czy traktują go jako najważniejszy produkt na swoim stole. Jakże często przechodzą obojętnie wobec skandalicznych promocji na alkohol w tak zwanych „sieciówkach”. Jakże częsty jest widok dzieci wykładających na taśmę przed kasą sklepową alkohol zakupiony przez rodziców.

Obojętność, lekceważenie problemów alkoholowych, brak zaangażowania w propagowanie postaw trzeźwościowych, wyśmiewanie abstynentów – to swoisty rak toczący nasz społeczny organizm. To choroba, którą musimy sobie uświadomić i podjąć leczenie. Nie jest bowiem prawdą, że chorują jedynie ci, którzy już uzależnili się od alkoholu. Chore jest całe społeczeństwo, jeśli kultywuje upijanie się, jeśli każdy z nas nie troszczy się o trzeźwość w życiu osobistym, rodzinnym i narodowym.

Problemy alkoholowe Polaków w liczbach

Dane statystyczne odnośnie picia alkoholu w naszej Ojczyźnie są nadal alarmujące. Polacy wypijają średnio około 11 litrów czystego alkoholu na osobę rocznie. Wielu rodaków regularnie nadużywa alkoholu. W Polsce codziennie umiera średnio 110 osób z powodu alkoholu. Liczba punktów sprzedaży alkoholu jest zdecydowanie za duża – na jeden punkt sprzedaży przypada około 300 mieszkańców. W ubiegłym roku wydano na alkohol ponad 50 mld zł. Młodzi Polacy zaczynają spożywać alkohol między 12. a 16. rokiem życia.

Te dramatyczne liczby, chociaż nie przedstawiają całego złożonego obrazu problemów alkoholowych w naszej Ojczyźnie, to jednak potwierdzają potrzebę podjęcia natychmiastowych działań na rzecz otrzeźwienia polskiego społeczeństwa. Działania te powinny być odgórne i oddolne, inicjowane zarówno przez osoby piastujące wysokie urzędy, jak i zwykłych obywateli. Istotne jest miedzy innymi szerzenie wiedzy, że nie ma bezpiecznej dawki alkoholu, nawet w odniesieniu do populacji ludzi zdrowych. Konieczne jest również propagowanie postaw abstynenckich – czasowych i stałych.